3.17. Ty i on never ever rozumiesz!?

*Charlie*

Stałyśmy z Matty i Justine przy stoliku z ponczem i rozkoszowałyśmy się idealnym smakiem trunku, kiedy poczułam dźgnięcie w bok. Zakrztusiłam się lekko, a potem z gniewem spojrzałam na wampirzycę.

-Czy to nie twoja przyjaciółeczka?- zaśmiała się wskazując postać brunetki, która stała jak przybłęda i rozglądała się po sali balowej. Wkurzona zaczęłam szukać wzrokiem Malika, który jak później zobaczyłam gadał ze swoją paczką- mówi, że ma dla nich niespodziankę i że zaraz poznają jego nową laskę.

-Oj to na pewno- mruknęłam- Jus- spojrzałam na przyjaciółkę, która tylko wywróciła teatralnie oczami.

-Podobno chciała być człowiekiem, jakiś gościu to spełnił, ale o wszystkim zapomniała. Zayn próbuje ją znowu uwieść- wzruszyła ramieniem, a potem dokładnie zaczęła oglądać swój turkusowy lakier na paznokciach.

-Założę się, że jej nie odzyska.

-Przyjmuję- Stanford uścisnęła moją dłoń. Użyłam mocy i zmieniłam swój wygląd, na taki sam jak ma ta jego wywłoka. Byłam dokładnie taka sama jak Julka. Zarzuciłam włosami do tyłu, a następnie podeszłam do niej.

-Hej- uśmiechnęłam się szeroko.

-E… cześć?

-Widziałaś może MOJEGO CHŁOPAKA? – zmarszczyła brwi- Zayna Malika?- uniosła brwi. – zdradził mnie i chce odzyskać. – machnęłam ręką.

-Ale on… - zaczęła szybko mrugać powiekami. Charlie Zayn idzie! Przesłała mi telepatycznie Moore. Dałam jej znać, żeby mnie zastąpiła, a sama wyszłam naprzeciw mulata, który się szeroko uśmiechnął. Cmoknął mnie w usta, a potem obiął w pasie.

*Julka*

Dlaczego kłamał!? Sam mówił, że mu na mnie zależy, ale widocznie kłamał. I dlaczego jego była wygląda dokładnie tak samo jak ja!? To jest chore! Czy on robił to wszystko tylko dlatego, bo mam taką samą twarz jak jego dziewczyna!? To podłe i płytkie! Mulat pocałował ją przelotnie w usta, a potem obiął w pasie i prowadził do grupki przyjaciół, z którymi moment wcześniej rozmawiał.

-Słuchaj oni są ze sobą dwa lata- przekręciłam głowę i zobaczyłam jakąś dziewczynę w turkusowej sukience oraz drugą w bandamce oraz ubranej w czarne, skórzane rurki oraz białą zwiewną koszulkę. Wyglądały naprawdę ładnie. – nie warto.

-Lepiej sobie odpuść- wyższa obięła mnie ramieniem .- Jus wyjaśnij koleżance o co chodzi.

-Ty i on never ever rozumiesz!?

-Chcę do domu- zaśmiały sie na tyle głośno, żeby zwrócić uwagę całego towarzystwa.

*Zayn*

Cieszę się, że w końcu się zaczęło między mną, a Julką układać. Trochę boję się jak zareaguje na to, że Aga wygląda tak samo jak ona, ale to szczegół. Prowadziłem ją w stronę przyjaciół, którzy się szczerze uśmiechnęli. Wszyscy ją uściskali, a potem wdaliśmy sie w dyskusję. Adams była jakaś dziwna, jakby spięta. Naszą uwagę jednak przykuł głośny rechot. Justine i Martina śmiały się z jakiejś… kurwa mać!

-Ja jebie- przywaliłem sobie w czoło.

-Coś się stało Zayn?

-TY – wskazałem na dziewczynę, którą pomyliłem z Julką- się kurwa lepiej nie odzywaj Charlie, bo mnie coraz bardziej wkurwiasz!

-Pojeb!- wrzasnął Hazz- jak można pomylić swoją dziewczynę z jakąś tanią podróbką?!

-Daj se spokój z tym kazaniem, to nie ja należę to Przemytnika!

-Przynajmniej umiem rozpoznać swoją dziewczynę- dzieliły nas milimetry, a napięcie wisiało w powietrzu. – wiesz co mam cie w dupie. My chcieliśmy zobaczyć tylko Julkę, a ty zobowiązałeś się, że pomożesz jej wrócić, ale zjebałeś na całej linii!- wrzasnął, a potem w błyskawicznym tempie znalazł się przy Julce.

*Harry*

Co za pojeb! No kurwa nie mogę! Jak można pomylić laskę, z którą był dwa lata! Zna ją od trzech lat! Nie ogarniam tego gościa. Jus i Matty dalej szydziły z Julki, dlatego postanowiłem to zakończyć. Stanąłem z nimi.

-Bawi was to?- odwróciły się, a Matty spuściła głowę.

-Harreh to nie tak, jak…

-Zamknij ryj i nie mów tak na mnie! Odpierdol się od niej i tobie radzę to samo Jus, bo to może być ostatnia noc w waszym życiu. A tej trzeciej idiotce powiedz- wskazałem palcem na wampirzycę- że jeszcze jeden przekręt, w który zamieszana będzie Julka, albo którekolwiek z nas to nie dożyje walentynek! Spieprzać!- szybko się ulotniły, a Adams patrzyła na mnie przerażona- chodź, odprowadzę cie do domu- zarzuciłem ramię na jej barki i wyprowadziłem z zamku, w którym odbywała się impreza. Brunetka cała się trzęsła, dlatego zdjąłem marynarkę i zarzuciłem na jej drobne ramiona.

-Dzięki- powiedziała prawie nie słyszalnie. Chwała za to, że mam ten idealny słuch. – chcę do domu Curly- spuściła głowę.

-Czekaj co!? Możesz powtórzyć!? – czy ona nazwała mnie tak jak myślę, że mnie nazwała!?

-Chcę to domu?

-Nie, to po tym.

-Curly?- przytaknąłem.

-Dlaczego tak mnie nazwałaś?

-Bo jesteś loczek. –zaśmiałem się pod nosem, a potem przyciągnąłem bliżej siebie. Przeniosłem nas do Florencji. – chciałam do domu.

-No, a gdzie ja cie przyniosłem?- zdziwiłem się.

-No właśnie nie wiem. Ja mieszkam w Chicago.

-Od kiedy!?- zdziwiłem się.

-Od jakiś trzech miesięcy- wzruszyłem ramionami i znowu przytuliłem przyjaciółkę do klatki piersiowej. Przeniosłem nas do wskazanego miejsca- dzięki loczku-  cmoknęła mnie w policzek, a potem otworzyła drzwi akademika i trzasnęła nimi. Słyszałem jak wbiega po schodach. Wróciłem do Sawet. 

______________________________

O boziu, ale krótki rozdział ;/ wiem, wiem lama ze mnie, ale WY TEŻ SIE POPISUJECIE, NIE MA CO -_-  108 WEJŚĆ, A 5 KOMENTARZY O.o

JAK ROZDZIAŁ?? POSTARACIE SIE O WIĘCEJ KOMENTARZY?? TAK DLA MNIE I WGL ŻEBYM WENĘ MIAŁA 

buźka miśki ;**