3.15. woli brunetów takich jak ja

*Zayn*

Wróciłem do Sawet. Jestem wkurwiony na tego typka. Odebrał jej pamięć! Zapomniała o mnie. Już wolałem jak mnie nienawidziła za buziaka z tą blondyną. Wtedy przynajmniej była blisko mnie. Do pokoju wparowali wszyscy, a ja już wiedziałem, że moja chwila spokoju nie potrwa długo. Aga usiadła na przy mnie i głęboko westchnęła. Było jej już widać brzuszek.

-Znalazłeś ją?- w jej głosie była nadzieja. Prychnąłem pod nosem. – Zayn powiedz

-Ona mnie nie pamięta

-Przecież miała być normalna tak? –Harry zaczął filozofować. Teraz mu się zachciało. – odebrali jej moc i pamięć- zaczął wywijać głową.

-Nie mogą jej odebrać mocy, bo się taka urodziła. Jesteście serio tacy pojebani?- Liam stał się ostatnio jakiś drażliwy. Jak się nie uczepi Agi, że powinna odpoczywać, to znowu siądzie na nas. – jesteście…- i stało się. Zabrakło mu wyzwisk. Nasz przyszły członek Rady Starszych. – zróbmy tak. Zayn wymarz jej pamięć, a potem zacznij wszystko od początku. Na spokojnie

-Liam nie zacznę na spokojnie, bo mnie kurwica trafia jak widzę tego jej nowego blondasa. Przecież ona woli brunetów takich jak ja- całe towarzystwo zaczęło się śmiać…

Teleportowałem się do Chicago, do pokoju Adams. Dziewczyna była wystraszona i zdenerwowana.

-Jak ty to…?! Przecież…! – plątała się już we własnych słowach. Użyłem szybkości i znalazłem się przy niej. Bez namysłu wpiłem się w jej wargi. Na początku była zaskoczona, ale po chwili odwzajemniła. Oderwaliśmy się żeby zaczerpnąć powietrza- nie powinniśmy- spuściłem głowę głośno wzdychając.

-Wiem. Żałuję, że muszę to zrobić…

-Ale…- złapałem jej policzki w obie ręce i zmusiłem, żeby spojrzała na mnie.

-Nigdy w swoim normalnym życiu mnie nie spotkałaś. Prawdopodobnie kilka razy ci się śniłem. – źrenice Julki powiększyły się, a kiedy się już otrząsnęła mnie już nie było. Za jakąś godzinę ma się odbyć impreza, dlatego postanowiłem załatwić kilka spraw.

*Julka*

Czuję się dziwnie, jak na ostrym haju, albo kacu, bo właśnie nie pamiętam dzisiejszego dnia. Potrząsnęłam głową na boki. Przede mną stała zdezorientowana Caroline.

-Co ty odwalasz laska?- zaśmiała się.- ubieraj się na ognisko- podeszłam do szafy, z której wyjęłam ciuchy i poszłam do łazienki. Wzięłam prysznic, a potem ubrałam się w krótkie jeansowe szorty i koszulę w kratę. Na nogi wsunęłam botki. Rozczesałam włosy i pomalowałam się. Wyszłyśmy i wolnym krokiem zmierzałyśmy w stronę miejsca, gdzie odbyć się miała impreza. Na miejscu przywitał mnie Matt krótkim buziakiem w usta. Zabawa się zaczęła. Piliśmy, tańczyliśmy i wygłupialiśmy się. Wszystko było zajebiście zajebiste, do czasu kiedy mat nie zaczął mi znowu opowiadać o swoich planach na przyszłość.

-I jak się pobierzemy, to będziemy mieć czwórkę dzieci- chłopak ledwo trzymał się na nogach.

-Przestań mi ustawiać życie, ono się samo potoczy. Nie chcę mieć tylu dzieciaków!- wrzasnęłam. Życie, przyszłość, on ma już wszystko nakreślone. Wkurza mnie to! To chore, żeby mówić komuś jak żyć. –spadam- już miałam wracać, kiedy ten idiota zacisnął dłonie na moim nadgarstku sprawiając mi tym samym potworny ból. Pchnęłam go – odpieprz się psycholu!- udałam się w drogę powrotną kiedy wpadłam na jakiegoś gościa. Nie panuję teraz nad sobą, bo ten kretyn mnie wkurwił! – przepraszam- mruknęłam.

-Nie przyjmuję- zdziwiona odwróciłam się do chłopaka, który był mega przystojny. Ubrany cały na czarno, czarne spodnie, koszulka oraz kurtka skórzana, na nogach miał tenisówki. Włosy idealnie ułożone na żelu i te brązowe przeszywające mnie tęczówki. – chyba, że się ze mną przejdziesz –mimo, że teraz byłam wytrącona z równowagi, to uśmiech sam zawitał na moich ustach. –Zayn- wystawił do mnie rękę.

-Julka- uścisnęliśmy sobie dłonie, ale on zamiast ją puścić, to jeszcze pocałował jej wierzch. Chodziliśmy po mieście i gadaliśmy jak starzy znajomi. Jakbyśmy się znali dobre kilka lat.

-Jesteś jakaś smutna. Stało się coś?- zapytał i przystanął.

-Pokłóciłam się z chłopakiem- z grymasem wzruszyłam lewym ramieniem. Mogłabym przysiąc, że w jego oczach pojawiła się radość.

-O co?

-Ustawia mi życie. A ty?- zmarszczył brwi- czego tajemniczy nieznajomy, który zna wszystkie odpowiedzi tutaj szuka? – zaśmiał się. Spuścił głowę, a potem popatrzył na mnie z uśmiechem, który mnie rozwalił. Oblizał górną wargę i wyglądał zajebiście seksownie. Wiem, że mam chłopaka, ale on mnie oczarował.

-Wiesz… - westchnął- mam problem. Trzy lata temu poznałem zajebistą dziewczynę, która najpierw mnie niezbyt lubiła, potem się przyjaźniliśmy no i zostaliśmy parą. Wiele przeszliśmy, ale popełniłem jeden cholerny błąd i przelizałem się z jakąś blondyną. Powyzywaliśmy się i straciłem ją

-Na zawsze?- sama nie wierzę, że zadałam to pytanie. No okay zawsze byłam wścibska, ale bez przesady!

-Miejmy nadzieję, że nie, bo nie przeżyję tego- nie czekając dłużej przytuliłam go. Schował głowę w zagłębieniu mojej szyi. Staliśmy wtuleni w siebie, ale chwilę później znowu szliśmy dalej.

-Skoro nie chcesz, że by chłopak ustawiał ci życie to mu powiedz czego chcesz

-Problem w tym, że nie wiem czego chcę. Matt traktuje mnie jak dziecko i jego własność, to chore

-Czekaj mówiłaś, że jak wygląda ten twój chłopak?- zmarszczyłam brwi.

-Czemu pytasz?- wskazał palcem w jakimś kierunku, a ja podążyłam za nim wzrokiem. Zawał! Pieprzony dupek jak on tak może!? – jebany skurwiel- mruknęłam i już miałam iść i mu wygarnąć, ale Zayn mnie zatrzymał.

-Pokaże ci coś okay?

-Słuchaj nie jarają mnie popisy magików- zaśmiał się ukazując szereg białych zębów.

-Julek zaufaj mi. – westchnęłam i pokiwałam głową, że się zgadzam. Uśmiech na jego ustach jeszcze bardziej się powiększył- zabiorę cie do jakiegokolwiek miejsca na ziemi, to gdzie chcesz się znaleźć?

-Nie kręcisz?- pokiwał przecząco głową- okay w takim razie chcę do Rio de Janeiro – skrzyżowałam ręce na piersi, a on się triumfalnie uśmiechnął.

-Zamknij oczy i chodź tu do mnie- wystawił ramiona w moim kierunku. Niepewnie zbliżyłam się i wtuliłam w jego idealnie wyrzeźbiony tors. Zamknęłam oczy. – okay otwórz- staliśmy na Corcovado obok gigantycznego pomnika Jezusa Odkupiciela. Podniosłam na niego oczy.

-Ale jak…- przyłożył palec do ust, żebym się zamknęła. Odgarnął niesforny kosmyk z mojego policzka i pochylił się. Serce przyśpieszyło, a on był coraz bliżej moich ust. Niespodziewanie cmoknął mnie w policzek. Odsunął się na kawałek, a potem cichutko zaśmiał pod nosem. – jak to zrobiłeś?

-Magia – powiedział to w taki tajemniczy sposób, że … sama nie wiem jak to określić. Spodobało mi się to. Mam dziwne uczucie w brzuchu, to na pewno nie są motylki, ale… no w pewnym sensie czuję, że go znam. Problem jednak tkwi w tym, że nie wiem skąd. – podoba ci się?- pokiwałam pionowo głową.

-Mogę ci zadać durne pytanie?
-Jasne

-Spotkaliśmy się wcześniej?- chwilę się zastanawiał, a potem oblizał górną wargę i wypuścił powietrze ze świstem.

-Mijałem cie na korytarzu, czemu pytasz?

-Bo… pewnie uznasz mnie za idiotkę, która próbuje cie wyrwać, ale uwierz, że nie chcę tego robić. Wydaje mi się jakbym cie znała od dawna- w jego oczach pojawiła się jakby radość.

-Nie jesteś idiotką Julek

-To dlaczego on mi to zrobił?- moje oczy zaczęły się pocić przez co słona woda spływała po policzkach.

-Ey nie płacz- szybko schował mnie w swoich ramionach gładząc moje włosy.- obiecuję ci, że zapłaci za złamanie ci serca- odsunął mnie na kawałek, a potem posłał pocieszający uśmiech- wracajmy, późno już

-Nie chcę- wydęłam dolną wargę, a on pacnął mnie w nos.

-Jutro zabiorę cie w takie jedno miejsce, co ty na to?- obiecujesz? Moja podświadomość jest głupia. Dlaczego ja zadaję takie pytania!? Przecież on ma na pewno inne rzeczy na głowie niż pomaganie mi w sklejaniu złamanego serca. –obiecuję mała

-Czytasz też w myślach!? Kim ty jesteś!? Jakimś kurewsko dobrym iluzjonistą!?- byłam pełna podziwu. Jeszcze nikt nie zrobił na mnie tak piorunująco dobrego wrażenia. Rozejrzał się na boki, a potem pochylił się nad moim uchem.

-Wampirem i czarodziejem- zachichotałam pod nosem. Teraz to on mnie wkręca! Heh chłopcy z dnia na dzień wymyślają durniejsze chwyty na podryw. Ja się nie jaram Zmierzchem i Edwardem… nawet nie znam jego nazwiska! – a skoro jesteśmy już na tym temacie to muszę cie przeprosić jestem głodny- odsunął się na jakiś metr i starał się na mnie nie patrzeć. Zbliżyłam się, ale on się znów odsunął- nie podchodź- warknął. Nie posłuchałam go. Znowu byłam bardzo blisko niego. –Julka nie chcę zrobić ci krzywdy, dlatego…

-Nie zrobisz. Mimo, że chcę teraz uciekać, to każda część mojego ciała surowo mi tego zabrania- odgarnęłam włosy na prawe ramię i odchyliłam szyję.- dlatego proszę- pokiwał przecząco głową i walczył dalej z pragnieniem- Zayn zrób to, ja nie mam nic przeciwko. Ty pomogłeś mi, teraz ja chcę pomóc tobie- westchnął i zbliżył się. Złapał za mój kark, a potem lekko musnął wargami szyję, w którą w pewnej chwili wbił kły. Było to podobne do ukucia szpileczek… 

______________________________

OK no to już za nami 15 rozdział 3 sezonu 

KOMENTUJCIE bo to MOTYWUJE